Tja, Paramaribo 12 maart. Het lijkt al weer een
eeuwigheid geleden. De teller van de brom stond op 3692 km. toen ik
Par'bo om 9.30 uur verliet. De rit was rustig en alleen een lekke
band, even na Moengo, zorgde voor een kort oponthoud. Om 14.00 uur
was ik in Albina en de stad is nog even lelijk als vorig jaar.
Om 15.00 uur met de pont naar de overkant en na
de douane op zoek naar een hotel. Het is toch wel een heel groot
gemak als je je talen spreekt. Hotel La Tentiaire was snel gevonden
en restaurant Le Toucan ook. Une pression s'il vous
plait et une côte du porc
avec des frites.
De
volgende ochtend geprobeerd de brom te verzekeren, maar dat kon alleen
voor minstens een half jaar (220 euro's) en daar had ik geen zin in.
Bij de douane gevraagd of ik nog iets bijzonders moest doen (mais
non, c'est bien comme ça) en toch maar even bij de politie langs
gegaan om te melden dat ik zonder verzekering door Frans Guyana ga reizen.
Mijn naam werd genoteerd, het hoofd van de politie werd geïnformeerd
en dat was het. Op pad voor de 287 km naar Cayenne. Prachtig mooie
weg,zoiets
als van Albi naar Millau. Asfalt van dezelfde kleur, dezelfde
markeringstrepen, verkeersborden (risque de chute d'arbres) en
vangrails. Onderweg gestopt voor een stokbrood en een camembert
(President). Dat is raar. Ben je in ZA
en spreken en doen ze gewoon Frans,
alsof La Republique Française na Biarritz
gewoon verder gaat.
Natuurlijk
afgeslagen bij Kourou, maar ze hadden de raket al afgeschoten. De
stad zag er niet aantrekkelijk uit, dus het gas erop en in het
duister naar Cayenne. Daar aangekomen (om een uur of acht) eerst een
terras opgezocht om met een paar pressions de bilspieren wat rust te
gunnen. Gevraagd naar een hotel en Beauregard en Amazonie werden me
aanbevolen. Weer wat rondgereden (ik vraag nooit de weg) en
uiteindelijk maar bij Hotel Amazonie (Best Western - 70 euri's)
gestopt. Goed geslapen en hopsakee te voet de stad in. Weer
diezelfde maffe ervaring: waar ben ik? In Lyon of in Zuid Amerika.
Alles is Frans, de auto's, de boulangerie, de winkels, de straten, de huizen,
het Hotel de Ville, alles. 's Middags op de brom de kust lang
naar Montjoly. Een kronkelige weg met uitzicht op de zee met
zandstrandjes. En ja hoor... toen ik net zonder helm aan de
verkeerde kant van de weg reed, kom ik de gendarmerie tegen. Qu'est
ce que vous faites? Nou gewoon, een beetje brommen en foto's maken,
dus ik rij ff zonder helm. Na een inspectie van mijn paspoort en
papieren, vonden ze het toch wel très amusant en mocht ik verder
(met helm op en rechts rijdend, maar zonder verzekering...). 's
Avonds een salade
chèvre chaud en de rest weet
ik niet meer.
De weg van Cayenne naar St. Georges de l'Oyapoque was wederom prima.
Keurig asfalt, met hier en daar een pittige col van 10%. De
middagmaaltijd genoten in Regina en vervolgens naar St. Georges de l'Oyapoque.
Een jungledorp aan de oever van de rivier de Oyapoque; aan de
overkant zie ik Brazilië liggen... een opwindende gedachte. Een
nachtje Oyapoque was voldoende (maar het beeld van een indiaan op de
fiets met een stokbrood blijft me bij). 's Ochtends naar de rivierkant waar
de
piroques liggen die me naar het
Braziliaanse Oiapock brengen.
Une baguette, svp
Tja, Paramaribo 12 maart. Het lijkt al weer een
eeuwigheid geleden. De teller van de brom stond op 3692 km. toen ik
Par'bo om 9.30 uur verliet. De rit was rustig en alleen een lekke
band, even na Moengo, zorgde voor een kort oponthoud. Om 14.00 uur
was ik in Albina en de stad is nog even lelijk als vorig jaar.
zoiets
als van Albi naar Millau. Asfalt van dezelfde kleur, dezelfde
markeringstrepen, verkeersborden (risque de chute d'arbres) en
vangrails. Onderweg gestopt voor een stokbrood en een camembert
(President). Dat is raar. Ben je in ZA
en spreken en doen ze gewoon Frans,
alsof La Republique Française na Biarritz
gewoon verder gaat.
boulangerie, de winkels, de straten, de huizen,
het Hotel de Ville, alles. 
De weg van Cayenne naar St. Georges de l'Oyapoque was wederom prima.
Keurig asfalt, met hier en daar een pittige col van 10%. De
middagmaaltijd genoten in Regina en vervolgens naar St. Georges de l'Oyapoque.
Een jungledorp aan de oever van de rivier de Oyapoque; aan de
overkant zie ik Brazilië liggen... een opwindende gedachte. Een
nachtje Oyapoque was voldoende (maar het beeld van een indiaan op de
fiets met een stokbrood blijft me bij). 's Ochtends naar de rivierkant waar
de
piroques liggen die me naar het
Braziliaanse Oiapock brengen.