Maandag op mijn gemak
opnieuw naar Santana gereden (het is soms goed om eerst de weg te
verkennen) en na betaling van 40 reais voor mij en 100 voor de brom
(ze vroegen 130, maar toen uitte ik mijn verontwaardiging in het
Nederlands, en prompt werd de prijs verlaagd) en om 10 uur werden de
trossen losgegooid. Hangmatje opgeknoopt en de dekken verkend (ik
hing op dek 2, beneden is het geluid van de brullende scheepsdiesel
helemaal niet te harden en dek 3 is het terras, waar de DVD de hele
dag snoeiharde Braziliaanse muziek speelt). De Amazone is echt
fascinerend. Het is eigenlijk ook niet een rivier maar een
wirwar van waterwegen, dan weer smal en dan weer zo weids dat je
alleen maar water ziet. Heel de dag foto's en filmpjes gemaakt van
huisjes, indianen in kano's, kleine houtbedrijfjes op de oevers,
eilandjes, grote grijze regenbuien en water. Het mooiste moment komt
's avonds, als het volledig donker is en de boot gewoon doorstoomt
en af en toe het zoeklicht aanflikt. Van slapen komt niet veel: de
scheepsdiesel ronkt oorverdovend en het is behoorlijk fris. De
volgende ochtend schittert de zon in de Amazone en varen we het
laatste stuk naar Belem over een weids water. Om 9.30 uur verschijnt
Belem aan de horizon. De wolkenkrabbers overheersen. Dichterbij
wordt de oude stad zichtbaar en uiteindelijk leggen we aan. De brom
wordt 4 meter omhoog de kade op getild en na de controle door de
policia, tuffen we Belem in.
Datum: 20 maart 2006
Met het South American
Handboek in de hand een
hotel gezocht en gevonden: hotel Palacio (binnenplaats met
grote kamers met het plafond op 3.50 meter). De brom gestald bij de
autohandelaar op de hoek en te voet de stad in. Eerst naar de
Ver-O-Peso markt, waar vooral veel spulletjes uit de Amazone worden
verkocht fruit, exotische kruiden, vis, groenten. Verder in de oude
stad veel vervallen huizen met Portugese tegeltjes aan de gevel,
maar ook veel restauratiewerkzaamheden. Belem gooit het op
inkomsten uit het toerisme en sommige plekken zijn echt heel fraai.
Naast de oude markt is een boulevard gemaakt van de oude
havenpakhuizen. Een aaneenschakeling van terrassen en restaurants.
Ik ben eerst verbaasd over de afwezigheid van mensen op het terras
buiten, maar als ik naar binnen ga, zitten er zo'n 500 mensen aan
tafeltjes te eten (waarschijnlijk is er een congres gaande) . Alles
is zeer luxe, de prijzen afgestemd op de toerist, maar de kwaliteit
is hoog. Binnen speelt een gitarist stemmige muziek in een glazen
kooi, die op 10 meter hoogte langzaam door het gebouw beweegt. Het
contrast met de oude stad is wel erg groot. 's Avonds gegeten op
deze boulevard en de volgende dag op de brom de stad verder verkend.
Een wip voor een
beltegoed Het was een enerverende anderhalve week: door
Frankrijk, de Oyapoque rivier over naar Brazilië. Tien uur in een
pick-up over een onverharde weg naar Macapa (pal op de evenaar) en
vervolgens 24 uur op de boot over de machtige Amazone naar
Belem. Ik ben hier dinsdag
aangekomen, nog een beetje in de
war van alle indrukken en het spreken van allerlei talen:
Nederlands, Frans, Spaans en
Portugees. Belem is een
miljoenenstad en de skyline die zich aandient als je over de Amazone
komt aanvaren is indrukwekkend. Gisteren de
stad verkend en het is een drukke boel. De haven, de markt, de oude
stad, de architectuur, heel anders dan Suriname of Guyana. Ook
de vrouwen zijn plezant: veelal een beetje mollig en veelal
lekker opdringerig. Gisterenavond kwam er een meisje bij me zitten, gezellig, ik
zat een pizza te eten. Ze wilde me wel een massage geven en
eigenlijk ook wel 'fazer amor' en dat alles
voor de prijs van een beltegoed...! Als echte bromfietsman heb ik
beleefd geweigerd. Rij nooit zonder helm,
nietwaar?
Maar het was tot nu toe een dolle reis, de brom draait
lekker, ben inmiddels mijn fietspomp kwijt en een bevestiging voor
de Parbo krat, maar dat deert niet. Ik heb een gedetailleerde kaart
van Brazilië gekocht en ga straks met een grote chopp kijken waar de
reis morgen naar toe gaat.
Datum: 22 maart 2006
Ik heb de hele dag de oude stad verkend, mooie vergane
glorie, maar ook heel veel in ontwikkeling. Brazilië is druk doende
om het Noord Amerika van Zuid Amerika te worden. Alles is zeer
georganiseerd: vervoer, telefoon, scholen, ziekenhuizen, wegen, licht
(luz para todos), automatisering, restaurants, hotels,
etc.Ze spreken een taal, slapen
op Braziliaanse bedden, drinken eigen drankjes uit in eigen land
gefabriceerde koelkasten, rijden in VW's, Fords en Renaults uit
eigen land en iedereen is bezig. Hard werken voor weinig en met een
glimlach. Brazilië valt in alles mee (ik had me op het ergste
voorbereid).
The girl
from Ipanema Maar goed, na een kort tukje in het hotel op
pad. De Avenida Vargas uitgelopen en terecht gekomen in een leuk
parkje, omzoomd door grote luxe appartementcomplexen. Op het terras
van Bar do Parque plaats genomen en een grote Cerpa besteld. Ze
zat een tafeltje verder. Aan de andere tafeltjes zaten ook allemaal
beeldschone vrouwen, maar deze was de mooiste. De ober vroeg of ik
ook wat wilde eten ik ben gegaan voor de biftek con arroz. Prima
maaltijd voor 13 reais (2,5 reais = 1 euro). Ik had de laatste hap
nog niet door de keel of ja hoor, ze kwam bij me zitten. Het eerste
wat ze vroeg was "Mi nome"."Mijn naam is
Willem"...
daar had ze
niet van terug. Kortom ik heb de hele avond Nederlands gesproken en
zij Portugees. Dat ging best, want ik verstond haar grotendeels wel.
Ze is 43 geboren in Macapa en opgegroeid in Manaus. Maar haar figuur
was van een meid van 22. We hebben de avond knus doorgebracht, ze
heeft me heerlijk vertroeteld (raar woord) en ze had na een half uur
ook wel door dat ik niet zo'n maffe sekstoerist ben. Neen, ik ben
een bromfietser, maar dat heb ik niet kunnen uitleggen. Het is best
lastig om dat Portugees onder de knie te krijgen. Zoenend hebben we afscheid genomen en haar advies om niet 's
avonds laat terug te lopen naar het hotel, heb ik in de wind
geslagen. Ik heb heerlijk geslapen en gedroomd van the girl from Ipanema (of was het
toch een travestiet?).
Een eiland in de Amazone
Maandag op mijn gemak
opnieuw naar Santana gereden (het is soms goed om eerst de weg te
verkennen) en na betaling van 40 reais voor mij en 100 voor de brom
(ze vroegen 130, maar toen uitte ik mijn verontwaardiging in het
Nederlands, en prompt werd de prijs verlaagd) en om 10 uur werden de
trossen losgegooid. Hangmatje opgeknoopt en de dekken verkend (ik
hing op dek 2, beneden is het geluid van de brullende scheepsdiesel
helemaal niet te harden en dek 3 is het terras, waar de DVD de hele
dag snoeiharde Braziliaanse muziek speelt). De Amazone is echt
fascinerend. Het is eigenlijk ook niet een rivier maar een
wirwar van waterwegen, dan weer smal en dan weer zo weids dat je
alleen maar water ziet. Heel de dag foto's en filmpjes gemaakt van
huisjes, indianen in kano's, kleine houtbedrijfjes op de oevers,
eilandjes, grote grijze regenbuien en water. Het mooiste moment komt
's avonds, als het volledig donker is en de boot gewoon doorstoomt
en af en toe het zoeklicht aanflikt. Van slapen komt niet veel: de
scheepsdiesel ronkt oorverdovend en het is behoorlijk fris. De
volgende ochtend schittert de zon in de Amazone en varen we het
laatste stuk naar Belem over een weids water. Om 9.30 uur verschijnt
Belem aan de horizon. De wolkenkrabbers overheersen. Dichterbij
wordt de oude stad zichtbaar en uiteindelijk leggen we aan. De brom
wordt 4 meter omhoog de kade op getild en na de controle door de
policia, tuffen we Belem in.
een
hotel gezocht en gevonden: hotel Palacio (binnenplaats met
grote kamers met het plafond op 3.50 meter). De brom gestald bij de
autohandelaar op de hoek en te voet de stad in. Eerst naar de
Ver-O-Peso markt, waar vooral veel spulletjes uit de Amazone worden
verkocht fruit, exotische kruiden, vis, groenten. Verder in de oude
stad veel vervallen huizen met Portugese tegeltjes aan de gevel,
maar ook veel restauratiewerkzaamheden. Belem gooit het op
inkomsten uit het toerisme en sommige plekken zijn echt heel fraai.
Naast de oude markt is een boulevard gemaakt van de oude
havenpakhuizen. Een aaneenschakeling van terrassen en restaurants.
Ik ben eerst verbaasd over de afwezigheid van mensen op het terras
buiten, maar als ik naar binnen ga, zitten er zo'n 500 mensen aan
tafeltjes te eten (waarschijnlijk is er een congres gaande) . Alles
is zeer luxe, de prijzen afgestemd op de toerist, maar de kwaliteit
is hoog. Binnen speelt een gitarist stemmige muziek in een glazen
kooi, die op 10 meter hoogte langzaam door het gebouw beweegt. Het
contrast met de oude stad is wel erg groot. 's Avonds gegeten op
deze boulevard en de volgende dag op de brom de stad verder verkend.
beetje in de
war van alle indrukken en het spreken van allerlei talen:
Nederlands, Frans, Spaans en
Portugees. Belem is een
miljoenenstad en de skyline die zich aandient als je over de Amazone
komt aanvaren is indrukwekkend. Gisteren de
stad verkend en het is een drukke boel. De haven, de markt, de oude
stad, de architectuur, heel anders dan Suriname of Guyana. Ook
de vrouwen zijn plezant: veelal een beetje mollig en veelal
lekker opdringerig. Gisterenavond kwam er een meisje bij me zitten, gezellig, ik
zat een pizza te eten. Ze wilde me wel een massage geven en
eigenlijk ook wel 'fazer amor' en dat alles
voor de prijs van een beltegoed...! Als echte bromfietsman heb ik
beleefd geweigerd. Rij nooit zonder helm,
nietwaar?
Ik had de laatste hap
nog niet door de keel of ja hoor, ze kwam bij me zitten. Het eerste
wat ze vroeg was "Mi nome". "Mijn naam is
Willem"...
daar had ze
niet van terug. Kortom ik heb de hele avond Nederlands gesproken en
zij Portugees. Dat ging best, want ik verstond haar grotendeels wel.
Ze is 43 geboren in Macapa en opgegroeid in Manaus. Maar haar figuur
was van een meid van 22. We hebben de avond knus doorgebracht, ze
heeft me heerlijk vertroeteld (raar woord) en ze had na een half uur
ook wel door dat ik niet zo'n maffe sekstoerist ben. Neen, ik ben
een bromfietser, maar dat heb ik niet kunnen uitleggen. Het is best
lastig om dat Portugees onder de knie te krijgen. Zoenend hebben we afscheid genomen en haar advies om niet 's
avonds laat terug te lopen naar het hotel, heb ik in de wind
geslagen. Ik heb heerlijk geslapen en gedroomd van the girl from Ipanema (of was het
toch een travestiet?).