Ik zit
in een internetcafe in Araguiana, 800 kilometer verder
en ik ben The Girl from Ipanema allang weer vergeten. Ik ben nu
een cowboy do asfalto. Ik heb mijn laptop niet bij me, maar
de foto's probeer ik zo snel
mogelijk te sturen.
Ik weet echt niet meer wanneer ik Belem verlaten heb, maar
de rit was groots. Je rijdt tussen de grote vrachtwagens over de BR
010: Belem - Brasilia. Langs de tweebaansweg die door de stad loopt,
is er aan weerszijden een secundaire weg, meestal onverhard, waar
het leven zich afspeelt: restaurants, stalletjes met coco gelado,
rana da Amazonia, en allerlei winkels. Vooral de cowboys zijn
fascinerend. Hier koop je zadels, sporen, bitten, riemen, hoeden,
touwen en nog veel meer voor paard en berijder. Ga je de hoofdstraat
in dan is er nog veel meer van hetzelfde. Het valt niet mee om met
190 miljoen landgenoten je kostje bij elkaar te scharrelen.
Eergisteren heb ik
gegeten
in Gob. Edison Lobao voor 5 reais, een spies met vlees, rijst,
groente, een cola en een fruitsalade als toetje. Met de brom heb ik
de stadjes waar ik overnacht verder verkend. Dan blijkt maar weer eens hoe
geweldig zo'n Yamaha is. Je komt overal, dwars door de blubber en
knalrode landwegen zie je de Braziliaan in een ongerepte omgeving.
Veel bomen, riviertjes, koeien en hier en daar een chacara
(boerderij) of fazenda (landgoed). Iedereen is vriendelijk, zelfs de
policia rodoviaria (de wegenpolitie), die je elke 100 kilometer
passeert is diep onder de indruk als ze de brom en de papieren
inspecteren. Bom viajem.
Ik blijf hier
enkele dagen om mijn verhalen te schrijven voor 'De
Bromfiets'
, want
Wout en Lydia zullen wel denken. Maar ook om op de brom de omgeving
te verkennen. Hopelijk knapt het weer op want gisteren heb ik de
laatste twee uur in de regen gereden en op dit moment regent het
ook.
Het is nog 1250
kilometers naar Brasilia, maar ik geniet elke seconde op de Yamaha
V50. Mang heeft gelijk, het is een echte road-warrior. Je gooit er
benzine in, af en toe een litertje 2-takt olie en open dat gas. 65
kilometer heuveltje af en de helling op in z'n twee. Een betere
manier om dit
continent stukje bij beetje te verkennen is er niet en een bekijks
dat je hebt. Ik heb soms het idee dat ik de eerste reiziger ben die
men ziet. Ik was gisteren van Gob. Edison Lobao (30 kilometer ten
zuiden van Imperatriz) naar Montes Altos gereden en je komt in een
andere wereld. Het wordt nog gekker als je de dorpsbrink oploopt en
je ziet de toren van Pisa staan! Echt waar. Alles draait hier om de
veeteelt, met hier en daar een veld met suikerriet, soja of
maïs
. Op de snelweg rijden vrijwel alleen
vrachtwagens die producten, vee en gewassen vervoeren.
Personenauto's zijn schaars. Wel heel veel lichte motoren, Honda's
en Yamaha's, die ook in Brazilië worden gemaakt
(Manaus).
Er is een
Braziliaanse internet site die alle wegen zichtbaar maakt. Ik heb
het adres op de nootsjeboek (zoals de Brazilianen zo'n ding noemen),
maar als je zoekt op
rodoviaria - BR 010, kom je
wel iets tegen.
Een uitstapje naar Montes
Altos
Ik weet echt niet meer wanneer ik Belem verlaten heb, maar
de rit was groots. Je rijdt tussen de grote vrachtwagens over de BR
010: Belem - Brasilia. Langs de tweebaansweg die door de stad loopt,
is er aan weerszijden een secundaire weg, meestal onverhard, waar
het leven zich afspeelt: restaurants, stalletjes met coco gelado,
rana da Amazonia, en allerlei winkels. Vooral de cowboys zijn
fascinerend. Hier koop je zadels, sporen, bitten, riemen, hoeden,
touwen en nog veel meer voor paard en berijder. Ga je de hoofdstraat
in dan is er nog veel meer van hetzelfde. Het valt niet mee om met
190 miljoen landgenoten je kostje bij elkaar te scharrelen.
Eergisteren heb ik 
gegeten
in Gob. Edison Lobao voor 5 reais, een spies met vlees, rijst,
groente, een cola en een fruitsalade als toetje. Met de brom heb ik
de stadjes waar ik overnacht verder verkend. Dan blijkt maar weer eens hoe
geweldig zo'n Yamaha is. Je komt overal, dwars door de blubber en
knalrode landwegen zie je de Braziliaan in een ongerepte omgeving.
Veel bomen, riviertjes, koeien en hier en daar een chacara
(boerderij) of fazenda (landgoed). Iedereen is vriendelijk, zelfs de
policia rodoviaria (de wegenpolitie), die je elke 100 kilometer
passeert is diep onder de indruk als ze de brom en de papieren
inspecteren. Bom viajem.
continent stukje bij beetje te verkennen is er niet en een bekijks
dat je hebt. Ik heb soms het idee dat ik de eerste reiziger ben die
men ziet. Ik was gisteren van Gob. Edison Lobao (30 kilometer ten
zuiden van Imperatriz) naar Montes Altos gereden en je komt in een
andere wereld. Het wordt nog gekker als je de dorpsbrink oploopt en
je ziet de toren van Pisa staan! Echt waar. Alles draait hier om de
veeteelt, met hier en daar een veld met suikerriet, soja of
maïs
. Op de snelweg rijden vrijwel alleen
vrachtwagens die producten, vee en gewassen vervoeren.
Personenauto's zijn schaars. Wel heel veel lichte motoren, Honda's
en Yamaha's, die ook in Brazilië worden gemaakt
(Manaus).