- Mijn reis
- Uw
reis
- Hun reis
|
Datum: 28 augustus
2005
Woensdag 7 juni 2005. Het is zover, voorgoed naar Zuid Amerika,
om het continent op de brommer te verkennen en daarna zien we wel
weer verder. De eerste bestemming is Paramaribo. Op Zanderij word ik
opgehaald door Martha en Ernie, waar ik de eerste tijd zal logeren.
In De Ware Tijd zie ik een advertentie: een dames Yamaha bromfiets,
met nieuw model uitlaatpijp, kettingkast, zijdeksels, clearlens,
etc. etc., inclusief een jaar verzekering, kenteken, drie maanden
garantie op de motor en dat voor 2200 Surinaamse dollars. Op 21
augustus koop ik de 49 cc tweetakt brommer bij Simnami Bouw-
materialen aan de Van ‘t Hogerhuysstraat. Ik schroef een Parbo
krat achterop, koop de nodige onderdelen en ben klaar voor de reis
richting Frans Guyana en Brazilië.
Niet dus. Door een samenloop van
omstandigheden, ontmoet ik Klaas van Dijk, van ingenieurs-bureau Van
Dijk (download
krantje pdf - 477 Kb) en hij vraagt of ik bedrijfsleider
van het filiaal in Nieuw Nickerie wil worden. Een unieke kans om
Suriname van binnenuit te leren kennen en ik accepteer het voorstel,
maar op voorwaarde dat ik het voor zes maanden zal doen. Ik rij op
de brommer naar Nickerie, regel een verblijf- en werkvergunning en
betrek mijn huis aan de Van Idsingaweg met uitzicht op de Nickerie
rivier. Met acht man personeel, het kantoor naast mijn
woning en een werkplaats, die oogt als een museum,
ga ik aan de slag. Klanten bezoeken, de rijstcultuur bestuderen, praten met
werknemers, bestuurders en rijstboeren en onderzoeken wat de kansen/bedreigingen zijn. En
ik adopteer een straathond: Henkie en later Henriette.
Dat
valt allemaal niet mee: de economie van Suriname stelt niet veel voor,
politiek is meer een kwestie van eigen belangen behartigen dan het
land besturen en tot overmaat van ramp heeft Suriname zich aangesloten
bij de CARICOM (Caribbean Community and Common Market). De haven van
Nickerie is vrijwel ontoegankelijk voor schepen, de kanalen en
sloten die de paddievelden moeten bevloeien zijn door achterstallig
onderhoud dichtgeslibd en Suriname kan nauwelijks concurreren met
andere rijstproducenten, die profiteren van subsidies. Wageningen,
ooit het pronkstuk van de Surinaamse rijstproductie, is vergane
glorie en alle machinerieën van de Stichting Machinale Landbouw
staan weg te roesten. Een triest beeld. Ik heb al vrij snel door dat
ik in zes maanden weinig aan de situatie kan veranderen, maar de
‘handen uit de mouwen cultuur’ (ik kom uit Rotterdam) van Nickerie
spreekt me aan en ik doe mijn best.
De momenten van ontspanning zijn er
ook: elke dag na het werk een glaasje fris op het terras van de
Residence Inn met uitzicht op het kanaal en de passerende
bromfietsers. Op zaterdag en zondag ga ik ‘wandelen met de brom’,
zoals ze dat zo mooi zeggen in Suriname: uitstapjes in de polders
rondom Nickerie, naar Wageningen of Totness. Naar Southdrain, waar
de pont vertrekt om de Corantijn over te steken naar Guyana, is ook
een mooie rit. De weg is verschrikkelijk slecht en onbegaanbaar na
een regenbui, maar het laatste stuk is geasfalteerd. Volgens
Nickerianen, die het kunnen weten, werd dit tijdens het bewind van
Bouterse gebruikt als landingstrip voor cocaïnevliegtuigjes.
Suriname is een brommerland: Zündapps,
Honda’s, Suzuki’s, Yamaha’s en moderne Chinese scooters bepalen het
verkeersbeeld in de stad en in de polder. De officiële Yamaha
importeur in Paramaribo wist me te vertellen dat hij in de loop der
jaren 115.256 bromfietsen heeft verkocht. En mijn brommer zit daar
niet bij, want dat is een Yamaha van Chinese makelij, die via een
ander kanaal geïmporteerd en verkocht wordt.
In de
vijftiger jaren waren er brommerraces in Suriname en coureurs als
Cornelis Wadilie, "Foenkie" Tjin A Kwie en Johnnie Lieuw A Len zijn nog
immer beroemd. Maar ook nu worden er nog races georganiseerd. In Nickerie
zijn er sprintwedstrijden met zwaar opgevoerde Yamaha Mate's en Suzuki
GT 50’s, waarmee snelheden worden bereikt van 140 km! Ik heb er een filmpje (wmv - 1:28 min - 19.2 Mb)
van gemaakt. En foto's
.
>> naar Nickerie
|