Is het gevaarlijk?
Nee. Ik heb
inmiddels 40.000 km gereden en heb nog nooit iets gehad. Ik ben wel
een paar keer gevallen (in rul zand of een keienpad), maar je
snelheid is zo laag, dat er niets gebeurt. Bovendien heb je door de
lage zit, makkelijk kontakt met de weg en kun je een onverwachte
beweging makkelijk corrigeren. Het gewicht van de brommer is slechts
75 kilo; als ik onverhoeds op een kuil in de weg aanstuur, trek ik
de brommer een stukje op en ‘vlieg’ als het ware over de kuil
heen.
Ik heb geen rijervaring op een brommer,
is dat een probleem?
Een brommer is een rijwiel met
hulpmotor. De meeste tijd wordt er niet harder dan 30 km gereden.
Het gaat om het onderweg genieten, niet om zoveel mogelijk
kilometers te maken. Als het asfalt ophoudt en de het wegdek RIPIO
wordt, is hard rijden sowieso uit den boze.
Hoewel je niet de
conditie van een marathonloper nodig hebt, is enige training toch
wel aan te raden. Ik zit zonder een centje pijn 12 uur achter elkaar
op de brommer, maar ik kan me voorstellen dat een ongetraind lichaam
moet wennen aan de houding. Maar er wordt vaak gestopt om de benen
te strekken en natuurlijk om intens te genieten van de omgeving,
foto’s te maken, te ontspannen en zuivere lucht in te
ademen.
Waarom kan voor de hele reis niet
gereserveerd worden in hotels?
Omdat het niet nodig is. Behalve in de maand
januari, als alle Argentijnen op vakantie gaan, is er altijd overal
plaats. In januari is het zaak om de drukke toeristische centra te
mijden en daar te gaan waar de gewone toerist niet komt. Daarom reis
ik op de brommer: ‘to go where no man has ever gone
before’
. En tot nu toe is het
me altijd gelukt om een goede slaapplaats te vinden. Het is ook
niet handig om lang vooraf te reserveren als je niet precies weet
wat de volgende dag zal brengen: een hevige regenbui doet
een rivier buiten de oevers treden; een paradijselijk plekje is het waard
om een dag langer te blijven, bij slecht weer in de bergen kan
het verstandig zijn om de route aan te passen, etc. Ik
bestudeer vooraf de kaart van Argentinië en bepaal aan de hand daarvan
mijn reisroute, die ik dan min of meer volg. Maar aanpassingen
zijn soms noodzakelijk en/of verstandig. Vaak krijg je ter plaatse pas de waardevolle
informatie om in de omgeving iets bijzonders te bezoeken. Dat is
voor een deel het geheim van een avontuurlijke
brommerreis.
Is het niet vermoeiend, zo’n hele dag op
een brommer?
Omdat je nauwelijks energie verbruikt en de
brommers heel makkelijk te besturen zijn, valt de vermoeidheid wel
mee. In het zuiden, als de wind over de Patagonische steppe raast,
kan een dag wel knap vermoeiend zijn. Het oorverdovende gesuis van
de wind, het zand dat als schuurpapier langs je benen blaast en het
gemanoeuvreer om de brommer op het rechte spoor te houden, dat valt
allemaal niet mee. En onderweg stoppen is er niet bij, want er is
niets. Geen beschutting, geen boom, helemaal niks. En de volgende
stop (met voorzieningen) kan nog 150 of 200 kilometer verder
zijn.
Is het mogelijk om naar het eind van de
wereld (Ushuaia) te rijden?
Natuurlijk, als je er de tijd
voor uittrekt. De afstand San Rafael naar El Calafate (de kortste
route) is ruim 2.600 km. Van daar is het nog een kleine 1.000 km
naar de zuidelijkste stad ter wereld. Terug naar Nederland vliegen,
vanuit Ushuaia, is natuurlijk mogelijk, maar hoe krijg ik dan die
brommers weer thuis in San Rafael? Velen gaan naar het zuidelijkste
puntje van Zuid Amerika. Het is dus toeristisch druk in Ushuaia, het
is er duur en meestal is het er koud takkenweer. Niet echt ideaal om
er met de brommer naar toe te rijden. En waarom zou
je…?
Wat is het verschil tussen het noorden
en het zuiden van Argentinië?
Het zuiden van Argentinië
wordt vooral gekenmerkt door de leegte. Er woont bijna niemand, de
afstanden tussen dorpen en gehuchten zijn enorm en het kan er
verschrikkelijk waaien. Cultuur is er niet, de steden zijn hoogstens
150 jaar oud en zijn meestal kaal en lelijk. De imposante natuur, de
stilte en de bizarre landschappen maken echter veel goed. De
oorspronkelijk bewoners, zoals de Pehuenche en Mapuche zijn in de
19-de eeuw vrijwel geheel uitgemoord en zij leven een marginaal
bestaan. Ver weg van de bewoonde wereld. Het noorden van Argentinië
heeft ook het nodige natuurschoon te bieden en hier en daar is er
iets te zien van het koloniale verleden. En als je goed zoekt, vind
je hier en daar enige overblijfselen van de pre-koloniale
indianenculturen. De sfeer en architektuur hebben wel iets gemeen
met Bolivia en
Peru.
Buenos Aires is toch een veel
interessantere stad dan Santiago?
Klopt, als je per se BsAs
wilt bezoeken, moet je dat vooral doen. Maar als je dat niet van
plan bent, is Santiago aantrekkelijk, omdat je makkelijk naar San
Rafael reist. Ezeiza, het vliegveld van BsAs, zorgt vaak voor
ongemak en overlast: chaotische organisatie, stakingen en
vertragingen. Als je dan toch BsAs wilt aandoen, zou ik daar
minimaal een week voor uitrekken. Maar Santiago is inmiddels ook een
stuk aantrekkelijker dan in 1981, toen ik er voor het eerst was.
Reizen is keuzes maken. Het is niet altijd en-en, maar vaker
of-of.
Zie ik er niet gek uit op een
brommer?
Je moest eens weten wat er hier allemaal op de
brommer rijdt. Je kijkt je ogen uit, maar de Argentijn kijkt nergens
van op. Sterker nog: de reakties zijn altijd positief (ˇChe, que
bárbaro, un rey del
ripio!)
Wat gebeurt er als we onderweg pech
krijgen?
Tijdens mijn vele bromreizen heb ik zo’n beetje
alles meegemaakt wat er mis kan gaan. Ik heb altijd
gereedschap
en reserve onderdelen bij me en ben heel handig in het aan de gang
houden van de brommer. Als het echt niet meer gaat, is er altijd wel
een aardige Argentijn met een pick-up die je naar de volgende plaats
brengt (zie mijn verslag in Mendoza
)
Wij zouden eigenlijk met zijn vieren
willen reizen, is dat mogelijk?
Nog niet. Ik ben aan het
onderzoeken of ik brommers kan huren, maar op dit moment is het
beperkt tot twee
deelnemers.
Kan ik overal
internetten?
Overal is een beetje overdreven, maar in de
meeste plaatsen is wel een internetverbinding. In San Rafael zijn
meerdere gelegenheden waar ze WiFi hebben en ik gebruik die
mogelijkheid om met familie en vrienden te praten (middels Skype,
met of zonder
webcam).
Heeft het zin om mijn mobieltje mee te
nemen?
Eigenlijk niet. Veel mensen kunnen niet zonder, maar
ik zou niet goed weten wat je er hier mee moet. Ik heb een
Argentijns mobieltje, maar ik bel nooit. Ik heb er een aangeschaft
voor noodgevallen, maar ook daar heb ik hem nog nooit voor gebruikt.
Bovendien zijn er nogal wat buitengebieden, waar überhaupt geen
verbinding mogelijk is. Voor kontakt met het thuisfront, zie
hierboven.
Ik heb maar drie weken vakantie, kan ik
toch een tocht op de brommer maken?
In theorie is alles
mogelijk, maar ik raad het af. De reis naar Argentinië kost minimaal
drie dagen, evenals de terugreis. De resterende tijd is nauwelijks
voldoende om een flinke tocht te maken. Maar als je toch wilt komen,
ik hou je niet
tegen.
Hoe kan ik een reis boeken?
Je
stuurt een e-mail naar willemmieras@fastmail.fm
waarin je je wensen kenbaar maakt (reisperiode, noord of
zuid, voorkeuren, etc.). Vervolgens wordt er in overleg gekeken wat
de (on)mogelijkheden zijn. De communicatie kan schriftelijk
gebeuren via e-mail of mondeling met Skype (mijn Skype naam
is willem.mieras). In dit verdere traject zal ik alle
vragen beantwoorden, zodat jij/jullie en ik er van verzekerd zijn dat
het klikt en dat het avontuur voor beide partijen een onvergetelijke
ervaring wordt.