|
- Mijn
reis
- Uw
reis
- Hun
reis
|
Datum: 28 mei 2006
Kilometerstand: 9616
Er is toch iets raars
gebeurd in Chapada dos Guimaraes: ik hou keurig een dagboekje bij en
ik kom er vandaag achter dat ik een dag over heb. Gisteren ben ik
weer de Pantanal in gegaan, dat was zaterdag en ik heb vandaag
heerlijk uitgeslapen, want het is zondag... Zet ik vanochtend mijn laptopje aan, ik kijk
naar de tijd en datum en zie dat het ZATERDAG is. Ik zet de TV aan
om dat te controleren, hebben ze het over SABADO. Ik pak mijn
dagboek, tel alle dagen na, alles klopt. Op 14 mei was de GP van
Italië, op 2 mei (dinsdag) was ik jarig, ik
begrijp er geen snars van.
Tja, de
Pantanal... dat is andere 
koek. Als je nog een beetje geld over hebt, moet je de
Pantanal gaan bezoeken. Dit is het mooiste dat ik tot nu toe gezien
heb. Gisteren loop ik bij een meertje, want ik zag een schildpad op
een paaltje zitten, ik loop voorzichtig richting het beestje, als ik
iets in mijn ooghoek zie schuifelen. Ik kijk naar links en ja hoor,
daar loopt ze: de reuzenmiereneter, met een jong op haar rug! Ik
wandel stilletjes in haar richting, maar ze vervolgt rustig haar
pad. Ik nader tot op 5 meter en maak foto's en een filmpje. Wat een
ervaring. (bekijk het filmpje
(wmv - 3,4 Mb)
Nou ik ga nog even
een biertje drinken, morgen weer verder richting Campo Grande en de
10.000 kilometers op de teller. De brom rijdt als een waanzinnige,
ik heb nu ook de voorband vernieuwd (had ik al verteld dat ik de
achterband heb verwisseld?) en heel Coxim geniet mee als ik straks
met de snerpende tweetakt de hoofdstraat doorblaas in zijn tweede
versnelling, 7500 toeren, 45 km en dan opschakel naar zijn drie,
terwijl ik met het gas speel en het Wilhelmus laat klinken...
En nog een film: el Cowboy do Asfalto raast door
Sao Romao
(wmv - 2.08 min.
- 22,9 Mb).
Datum: 31 mei 2006
Kilometerstand: 10.000
Mijlpaal
Ze staan d'r op:
10.000 kilometers! Vanochtend op 12 kilometer van Campo Grande heb
ik deze mijlpaal bereikt. Verder rijden heeft geen zin. Ik heb een
dag gewonnen, ik weet nu hoe het moet.
Ik word niet meer ouder, ik
blijf hier staan...
Ik blijf nog een
dag hangen in Campo Grande en ga dan nog een maal de Pantanal
in want ik heb nog geen jacara's (krokodillen) en capibara's gezien
en de grote blauwe ara. Dan zuidwaarts naar Bonita en dan naar het
gekste land van Zuid Amerika, Paraguay. Het schijnt dat dat land,
hoewel het nergens aan de zee grenst,
een marine heeft. Dat vraagt om
een diepgaand onderzoek.
Maar eerst naar
Pozo Colorado, Filadelfia (noordwaarts
in de Chaco) en dan op de weg naar Asuncion
(om die brief van Billy Clismo op te halen) langs Colonia Volendam
en Colonia Friesland (echt waar!). Fierljeppen over
de Rio Paraguay.
Afhankelijk van de
klimatologische omstandigheden kies ik een nieuwe bestemming. In het
zuiden van Brazilië is het te koud om te brommen, dus wellicht
schieten we door naar het noorden van Chili. De ervaring van het
rijden over eindeloze zandpaden (ik had er eergisteren weer een te
pakken van 70 kilometer!) komt me in de desierto de Atacama
goed van pas.
Wat maakt het
allemaal uit. Je geeft gas, je remt wat bij heuvelafwaarts en af toe
een stop voor wat gasolina comum. De brom verbruikt iets meer olie
en rookt wat meer, maar dat doe ik ook. Als je moe bent stap je af
voor een hotelletje en als je honger hebt eet je een stukje rund. De
dorst wordt gelest met een Guarana of een opperbest Braziliaans
biertje van Duitse makelij, in zo'n prachtige 600 ml. fles in een
condoompje van hard plastic, zodat het bruisende gerstenvocht
lekker koud blijft.
>> naar de zuidelijke Pantanal
|
De vliegende snavel